Donderdagavonden hebben soms die vreemde gave om net iets te heftig te beginnen. Disharmonic Orchestra past daar perfect bij. De Oostenrijkse cultband bouwt al sinds de late jaren tachtig aan een geluid dat evenveel wegheeft van een ontregelde machinekamer als van death metal: soms grindcore, soms avant-garde maar altijd onvoorspelbaar. Expositionsprophylaxe, Not to Be Undimensional Conscious, Pleasuredome zijn platen die generaties muzikanten hebben wakker geschud en vervolgens gedesoriënteerd achterlieten. Live werkt dat precies zo: patronen die breken, ritmes die uitglijden en toch precies landen. Geen franje, alleen pure eigenzinnigheid.
Massive Assault komt daarna binnen alsof er een dieseltruck dwars door de muur rijdt. De Drents-Overijsselse band staat al sinds 2003 garant voor death metal met hardcore-energie: lompe Entombed-riffs, de dreun van Bolt Thrower, de korrel van Obituary en een tempo dat net te hoog ligt om comfortabel te blijven. Op hun nieuwste release Metal of Death laat de band zich op absolute topsterkte horen: rauw, compact en geschreven voor maximaal volume.